Het jaar is alweer een heel eind opgeschoten. Het doel om meer blogposts te schrijven staat nog steeds! Dus hierbij een post met de boeken die ik tot nu toe gelezen heb, en de uitschieters.
- Eetbare natuur (Michiel Korthals)
- The Name of the Wind (The Kingkiller Chronicle #1; Patrick Rothfuss)
- Les déracinés (Catherine Bardon)
- Fortuna’s kinderen (Annejet van der Zijl)
- Klara en de zon (Kazuo Ishiguro)
- Oathbringer part one (The Stormlight Archive #3.1; Brandon Sanderson)
- The Witch’s Heart (Genevieve Gornichec)
- The Missing Sister (The Seven Sisters #7; Lucinda Riley)
- Romancing Mr. Bridgerton (Bridgerton #4; Julia Quinn)
- House of Sky and Breath (Crescent City #2; Sarah J. Maas)
- To Sir Philip, With Love (Bridgerton #5, Julia Quinn)
- Combats et métamorphoses d’une femme (Édouard Louis)
- Mrs Dalloway (Virgina Woolf)
- Aventurières des Sables (Sarah Marquis)
- De bronzen Stad (The Daevabad Trilogy #1; S.A. Chakraborty)
- Amalia (Claudia de Breij)
- Het Pijnstillerimperium (Patrick Radden Keefe)
Het slechte nieuws eerst (en waarschijnlijk onpopulaire meningen): The Missing Sister van Lucinda Riley en het nieuwe boek van Sarah J. Maas (House of Sky and Breath) vielen me wel wat tegen. Het boek van Riley schiet voor geen meter op, en het hele ‘jagen’ op de missende zus vond ik heel onwaarschijnlijk, onrealistisch.
Het boek van Sarah J. Maas – tja, wat zal ik eens zeggen. Ik word preuts blijkbaar? De sex-scènes zijn echt extreem langdurig (fijn hoor, voor die hoofdpersonen) en niet per se realistisch ook. Ik beken dat ik een aantal pagina’s ‘diagonaal’ gelezen heb – of à la ‘ah ja daar houdt t op’ en weer verder lezen. Ik heb het boek verkocht via Vinted.
Maar dan het goede nieuws: ik heb ook een flink aantal goede boeken gelezen.
Klara en de zon is een mooi filosofisch boek dat je na doet denken over de invloed van kunstmatige intelligentie op ons leven, op de samenleving. Het tempo ligt redelijk laag, en je krijgt weinig achtergrondinformatie maar als je het boek dichtslaat heb je een aantal vragen waar je nog een tijd over na zou kunnen denken.
Een andere topper was het boek van Edouard Louis – een integer en prachtig geschreven boek over zijn moeder. Louis komt uit een arbeidersgezin in Noord-Frankrijk en heeft zeker geen gemakkelijke jeugd gehad. Zijn jeugd is een groot onderwerp in zijn werk.
De laatste tijd lees ik steeds minder YA, af en toe vraag ik me af of ik er te oud voor word? Of, voor iemand hierover valt, misschien moet ik herformuleren en zeggen dat ik een beetje moe word van de klassieke Young adult tropes zoals – om maar een voorbeeld te noemen – de fameuze liefdesdriehoek. Gelukkig was ik blij verrast met De Bronzen Stad van S.A. Chakraborty. Ik had het van een collega als verjaardagscadeau gekregen – een prachtige hardcover editie met stenciled edges. Fijn pluspunt: het is uitstekend vertaald door de Vertaalzusjes. Trefwoorden: magie, Arabisch, djinns, Egypte in de 18e eeuw… Ik wil eigenlijk het volgende deel weer in het Nederlands kopen, in dezelfde editie (iets met een mooi rijtje ook in de boekenkast…).
Het volgende boek is weer compleet anders. Patrick Radden Keefe’s boek Het Pijnstillerimperium is een absolute aanrader; waar je eerst niet zo verwacht dat een boek over een bepaald soort medicijn in de Verenigde Staten heel spannend gaat zijn, is dit het absoluut. Het leest als een soort Annejet van der Zijl 2.0, het onderwerp is onverwacht interessant en het tempo ligt daardoor ook hoger dan ik van tevoren had ingeschat. Het gaat over de pijnstiller OxyContin – die een ongekend grote invloed heeft gehad op de opioïdencrisis in Amerika. Ooit ontwikkeld door de familie Sackler, wiens naam lange tijd op allerlei kunstinstellingen prijkte; ze schonken veel geld aan dergelijke instanties. Deze familie was, blijkt uit dit boek, op de hoogte van de verslavende werking en stelde alles in het werk om te zorgen dat a) de familie(naam) buiten schot bleef en b) dat het medicijn verkocht bleef worden. De gevolgen zijn ongekend. Wat non-fictie betreft kreeg dit boek zeer terecht een uitstekende recensie van NRC.
Er zijn verschillende momenten in het verhaal waarop je denkt: het kan niet erger. En dan blijkt dat toch zo te zijn. Als er uiteindelijk van hogerhand wordt ingegrepen, zijn vele duizenden Amerikanen al verslaafd. En als de toegang tot pijnstillers moeilijker gemaakt wordt, zijn veel gebruikers al overgestapt op heroïne. En de Sacklers? Die ontspringen de dans, ondanks duizenden rechtszaken.[…]” (uit: recensie NRC)
https://www.nrc.nl/nieuws/2021/09/23/kwade-meesters-van-de-pijnbestrijding-2-a4059457?t=1649602938
Currently reading:
- Untamed (Glennon Doyle). Dit boek loopt momenteel het gevaar een did not finish te worden. Het voelt, nu ik halverwege ben, ietwat repetitief.
- Persepolis rising (James S.A. Corey). Het zevende deel in de The Expansie serie (ook verfilmd in een serie). Dit is een serie die ik absoluut zou aanraden aan mensen die nog niet zoveel sciencefiction lezen. Ik vind de worldbuilding behoorlijk realistisch. Aarde (in de vorm van de VN), Mars en de Belt (verzameling planeten) zijn hier de hoofdrolspelers.